Σε όλον τον κόσμο του αθλητισμού, σε Κύπρο και Ελλάδα, επικρατεί η ίδια στάση απέναντι στις αποφάσεις των Υπουργείων Υγείας, τα οποία αναστέλλουν προπονήσεις και αγώνες στα αναπτυξιακά τμήματα (και όχι μόνο).
Η σωματική άσκηση είναι δικαίωμα του καθενός και υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι άθλησης σε ατομικό επίπεδο. Αυτό οι κυβερνήσεις δεν το στέρησαν ούτε κατά την περίοδο του γενικού lockdown. Η μεγάλη ζημιά όμως έχει γίνει (και συνεχίζει να γίνεται) στην ομαδική άθληση και δυστυχώς αυτή είναι αμφίδρομη.
Τα παιδιά μας χρειάζονται την ομαδική άθληση, χρειάζονται να βρίσκονται σε ένα γήπεδο και να προσπαθούν για το καλύτερο. Τα οφέλη της ομαδικής άσκησης δεν περιορίζονται στη φυσική κατάσταση των παιδιών, αλλά ενισχύουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου και αυξάνουν την ευφυΐα τους. Επίσης καλλιεργείται η εμπιστοσύνη, αυξάνεται η συγκέντρωση, ενώ διδάσκεται στα παιδιά πώς να ελέγχουν τα συναισθήματά τους.
Στην ουσία, διδάσκονται δεξιότητες της ζωής όπως η υπομονή, η επιμονή, πώς να ανταποκρίνονται θετικά στις αποτυχίες και πώς να δουλεύουν σκληρά για να επιτύχουν ένα στόχο.
Στερώντας από τα παιδιά τα παραπάνω, βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο δημιουργίας μίας κοινωνίας πολύ χειρότερης από αυτή που ζούμε σήμερα.
Ερχόμενος στην απόφαση της παράτασης της αναστολής των προπονήσεων (και αγώνων) στις επαρχίες Λεμεσού και Πάφου, δυστυχώς δημιουργείται μία πολύ άσχημη κατάσταση με την οποία, εκτός ότι ενισχύονται τα παραπάνω, οδηγεί αρκετά σωματεία σε οικονομικό αδιέξοδο, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί και μη αναστρέψιμο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε αποδεσμεύσεις προπονητών, δημιουργώντας ανέργους λίγο πριν τα Χριστούγεννα!
Κατανοώ την προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση για αποτροπή της εξάπλωσης της πανδημίας, όμως δεν είναι σωστό να “χτυπιούνται” δύο-τρεις κλάδοι (και πόσο μάλλον ο αθλητισμός και ο πολιτισμός), ενώ άλλοι να παραμένουν άθικτοι…
Ας προσπαθήσουμε να σώσουμε ό,τι σώζεται!
