Η απόφαση να γίνουν τα παιχνίδια των Αναπτυξιακών πρωταθλημάτων, κεκλεισμένων των θυρών, προκάλεσε αντιδράσεις, ενώ δεν έλειψαν και τα… ευτράπελα στην πρώτη αγωνιστική στα πρωταθλήματα Εφήβων και Νεανίδων.
Ήταν μία δύσκολη απόφαση από πλευράς Κυπριακής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, καθώς σκοπός ήταν η προστασία από την πανδημία του κορωνοϊού, ιδίως μετά την έξαρση που παρατηρήθηκε στον χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα στον ποδοσφαιρικό χώρο.
Αρκετοί γονείς αντέδρασαν στην απόφαση αυτή, αλλά φαντάζομαι πως παρόμοιες αντιδράσεις θα γινόταν αν η Ομοσπονδία έβγαζε απόφαση που θα αφορούσε μέτρα αποστάσεων ή/και ελάχιστης προσέλευσης στα γήπεδα.
Και εξηγώ…
Κατανοώ πως κάποιοι γονείς πηγαίνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους να αγωνίζονται. Είμαι και εγώ ένας από αυτούς και καταλαβαίνω πως νιώθουν όταν τους στερούν το δικαίωμα. Κάποιοι από αυτούς έκαναν μία καλή πρόταση για μέτρα ελάχιστης προσέλευσης και τοποθέτησης στις κερκίδες με αποστάσεις. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη πρόταση προϋποθέτει πως θα πρέπει να υπάρχουν άτομα στις εισόδους και στις κερκίδες για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να ξοδευτούν χρήματα από τα σωματεία, ώστε να μισθωθούν αυτά τα άτομα, γιατί δεν νομίζω πως όλα τα σωματεία είναι σε θέση να βρουν εύκολα εθελοντές ή καλοθελητές ώστε να αναλάβουν κάτι τέτοιο…
Θεωρώ πως αυτό ήταν εξ αρχής το βασικό στοιχείο που οδήγησε στη λύση του «κεκλεισμένων των θυρών».
Σίγουρα όμως δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί αυτό που τελικά έγινε στα περισσότερα γήπεδα, μάρτυρας του οποίου έγινα και εγώ: Την συσσώρευση των γονιών σε σημεία έξω από το γήπεδο (άρα τα σωματεία δεν έχουν τον έλεγχο), χωρίς να κρατούνται οι απαιτούμενες αποστάσεις…
Και φυσικά αυτό στο οποίο γίναμε μάρτυρες, είναι τελικά χειρότερο σε θέματα υγείας από το να ήταν τα γήπεδα ανοιχτά για το κοινό…
Αρμόδιος για να βρω την λύση δεν είμαι, όμως είμαι υποχρεωμένος να κάνω την καταγραφή των γεγονότων, ώστε να ληφθεί σοβαρά υπόψη για την επόμενη αγωνιστική…
