Ο Αντώνης Κωνσταντινίδης παραχώρησε συνέντευξη σε ιστοσελίδα της Ρουμανίας με αφορμή τα 5 χρόνια που συμπληρώνονται σήμερα από την πρόκριση στο Final 4 της Τραπεζούντας, για το FIBA EuroChallenge.
Ο Κύπριος προπονητής έκατσε στον πάγκο της Ενέρτζια (Energia Târgu Jiu) τη σεζόν 2014/15 και στο πρώτο μισό της σεζόν 2015/16. Οδήγησε την ομάδα της Ρουμανίας στην κατάκτηση της 3ης θέσης στο FIBA EuroChallenge, και στην 3η θέση στο Πρωτάθλημα της Ρουμανίας.
Διαβάστε την συνέντευξη του κόουτς Κωνσταντινίδη στη σελίδα https://www.unitedhoops.ro.
Πείτε μας πώς πήγε η καριέρα σας μετά την αποχώρηση από τη Ρουμανία.
Μετά τη Ρουμανία, άνοιξαν πολλές πόρτες σε άλλα πρωταθλήματα, πιο εύκολα από ότι πριν. Επομένως, το όνειρό μου για το μπάσκετ έγινε πραγματικότητα. Για παράδειγμα, να προπονήσω σε ένα από τα τρία καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, αυτό της Ελλάδας, όπου ήμουν προπονητής μιας από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, το Ρέθυμνο. Επίσης, μετά την εμπειρία στη Ρουμανία, δούλεψα, εκτός από την Ελλάδα, στο Κόσοβο και τη Σιγκάλ Πρίστινα, στην Ουγγαρία, αλλά και στην πατρίδα μου, την Κύπρο.
Ειλικρινά, όπως και οι περισσότεροι Αμερικανοί παίκτες με τους οποίους συνεργαστήκαμε στην Ενέρτζια, με την πορεία που κάναμε στην Ευρώπη, αλλά και κατά τη διάρκεια του Ρουμανικού πρωταθλήματος, εξασφαλίσαμε συμβόλαια για τα επόμενα 3-4 χρόνια. Ήθελα να συνεχίσω και να πάρω παραστάσεις, αποτελέσματα και γιατί όχι τρόπαια, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα. Είχα αυτόν τον στόχο ακόμα και αφού έφυγα από τη Ρουμανία.
Μπορώ να πω ότι η περίοδος της μιάμιση σεζόν που πέρασα στη Ρουμανία ήταν και το εισιτήριό μου για μεγαλύτερα πράγματα από όλες τις απόψεις στον κόσμο του μπάσκετ.
Τι πιστεύετε για το FIBA EuroChallenge πέντε χρόνια μετά την επιτυχία;
Με όλο τον σεβασμό που είχα και εξακολουθώ να έχω σε όλους τους συλλόγους της Ρουμανίας που έπαιξαν σε ευρωπαϊκούς αγώνες, πιστεύω ότι η επιτυχία της Ενέρζια, τη σεζόν 2014/15, ήταν και παραμένει η πιο επιτυχημένη σε ευρωπαϊκούς αγώνες για το ρουμανικό μπάσκετ. Όχι μόνο επειδή προκριθήκαμε στο Final Four, αλλά και επειδή πετύχαμε σημαντικά αποτελέσματα, παίζοντας απέναντι σε μερικά από τα πιο ισχυρά ονόματα στην Ευρώπη. Θα ήθελα να υπενθυμίσω τα ονόματα των ομάδων και τη χώρα προέλευσης των ομάδων που συναντήσαμε, νικώντας τις περισσότερες: Μπρίντισι (Ιταλία), Λε Μαν και Ναντέρ (Γαλλία), Τραμπζονσπόρ (Τουρκία), Σκάιλαϊνερς (Γερμανία), Λουκόιλ (Βουλγαρία) και Αστάνα (VBT).
Στην πραγματικότητα, είναι σαν σήμερα μια Ρουμανική ομάδα να προκριθεί στο Final Four του Basketball Champions League. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στη σύγχρονη ιστορία του ρουμανικού μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων.
Ταυτόχρονα, θέλω να αποκαλύψω κάτι άλλο, ένα εντελώς αληθινό πράγμα. Τότε, εγώ και το τεχνικό μου επιτελείο, μαζί με τους παίκτες, παίξαμε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για την ομάδα και την πόλη. Καθένας από εμάς αισθανθήκαμε και βιώσαμε ένα πολύ δυνατό συναίσθημα για να παίξουμε και να εκπροσωπήσουμε τον Târgu Jiu, αλλά και ολόκληρη τη χώρα, τη Ρουμανία.
Πώς χαρακτηρίζετε τη σεζόν 2014/15;
Ήταν μια μαγική εποχή. Εντελώς. Ήμασταν όλοι οικογένεια. Η διεύθυνση, το τεχνικό επιτελείο, οι παίκτες, αλλά και οι εξαιρετικοί υποστηρικτές μας. Όλοι έχουν συμβάλει στη δημιουργία ενός θανατηφόρου όπλου για τον αθλητισμό. Όλοι διψούσαν για επιτυχία και για να ανέβουν στα ύψη της δόξας. Όλη η πόλη περίμενε με αγωνία κάθε αγώνα. Δεν είχε σημασία ποιος είναι ο αντίπαλος, θα μπορούσε να είναι μια ομάδα μεγάλης δυναμικότητας ή μία στην νεοφώτιστη. Όλα τα μέλη της ομάδας μας δούλευαν σκληρά κάθε μέρα. Αυτό είναι το μυστικό πίσω από αυτήν την επιτυχημένη σεζόν. Η προσέγγιση ήταν η ίδια σε κάθε προπόνηση και αγώνα, ανεξάρτητα από το αν παίζαμε στην Ευρώπη ή στο Πρωτάθλημα.
Νομίζω ότι στη σεζόν 2013/14, όταν η Ενέργεια κέρδισε το Κύπελλο της Ρουμανίας, άλλαξε η νοοτροπία, η σκέψη και η προσέγγιση των παικτών, ώστε να ζητούν περισσότερα από τον εαυτό τους. Μπορώ να πω ότι όλοι οι παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα στη σεζόν 2014/15 άξιζαν πλήρως την πρόκριση στο Final Four του EuroChallenge. Επίσης, πιστεύω ότι η εμπειρία αυτής της σεζόν μας έφερε κοντά και στη ζωή. Η εμπειρία που έχουμε βιώσει μας έκανε να νιώθουμε διαφορετικά ο ένας για τον άλλο. Ήταν μια εξαιρετική σχέση μεταξύ των παικτών, αλλά και μεταξύ των παικτών και των προπονητών.
Φυσικά, τίποτα που πετύχαμε δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τους φιλάθλους μας. Και σίγουρα οι εμπειρίες μας δεν θα ήταν ίδιες χωρίς αυτό το κοινό. Κάθε αγώνας ήταν εξαιρετικός, οι υποστηρικτές μας πίεζαν πραγματικά κάθε φορά, δίνοντάς μας επιπλέον ενέργεια.
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για την Târgu Jiu;
Όταν έφυγα ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει. Έφυγα, αλλά ένα μέρος μου έμεινε σε αυτήν την πόλη. Λατρεύω την Târgu Jiu και τους κατοίκους αυτής της πόλης. Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος στην καρδιά μου, και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εδώ έλαβα την άνευ όρων αγάπη ανθρώπων που δεν ήξερα προηγουμένως. Ήμουν πολύ απογοητευμένος με όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της σεζόν 2015/16. Καθόρισαν την αναχώρησή μου πριν από το τέλος της σεζόν και πριν τελειώσουμε κατάλληλα αυτό το έργο. Τελικά όλα συμβαίνουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο.
Παρατήρησα ότι πριν από δύο χρόνια το μπάσκετ ξεκίνησε ξανά στο Târgu Jiu. Ξέρω ότι οι άνθρωποι εκεί έξω προσπαθούν σκληρά να επιστρέψουν στην κορυφή. Είναι μια μακρά διαδικασία, τα πράγματα πρέπει να γίνουν βήμα προς βήμα και είμαι χαρούμενος γιατί το μπάσκετ ξαναγεννιέται εκεί.
Εύχομαι στο εγγύς μέλλον η Târgu Jiu να επιστρέψει στις ομάδες της ελίτ του ρουμανικού μπάσκετ. Επίσης, θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω εκεί. Μιλώ πολύ σοβαρά. Ταυτίζομαι με αυτό το μέρος για πάντα.
Ποια ήταν η γνώμη σας για το πρωτάθλημα της Ρουμανίας όταν βρισκόσασταν εδώ;
Το επίπεδο του πρωταθλήματος ήταν πολύ υψηλό. Όλα τα παιχνίδια ήταν αμφίβολλα, με αξιοσημείωτους εγχώριους παίκτες, αλλά και εξαιρετικούς ξένους. Θυμάμαι τους αγώνες με Ploiești, Steaua, Cluj, Oradea, Pitești και Sibiu. Επίσης, Timisoara και Mure M ήταν ομάδες που μπορούσαν να κάνουν τη ζωή δύσκολη για οποιονδήποτε αντίπαλο. Ήταν ένα πρωτάθλημα με τουλάχιστον οκτώ ομάδες που μπορούσαν να νικήσουν η μια την άλλη και δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε κανέναν αντίπαλο χωρίς την απόλυτη σοβαρότητα.
Μπορείτε να αναφέρετε τον συγκεκριμένο παίκτη που σας εντυπωσίασε στο Εθνικό Πρωτάθλημα της Ρουμανίας και ποιον θα θέλατε να έχετε στην ομάδα σας;
Είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση. Είναι αδύνατο να προτείνω έναν παίκτη, είτε είναι εγχώριος είτε ξένος. Από τους ξένους θα πω τους Marius Runkauskas, Ron Ross, Jonte Flowers, Ivan Ivanovic και Gerald Lee. Μεταξύ των Ρουμάνων παικτών μου άρεσαν οι Andrei Mandache, Octavian Popa Calotă, Titus Nicoara, Cătălin Burlacu και Cătălin Baciu.
Παρακολουθείτε ακόμα το πρωτάθλημα της Ρουμανίας; Πώς το βλέπεται;
Το ρουμανικό πρωτάθλημα βρίσκεται ακόμη σε πολύ υψηλό επίπεδο. Μπορεί να μην είναι τόσο ανταγωνιστικό πια και να μην έχει τόσες ομάδες μεγάλης αξίας στην κορυφή, όπως ήταν στην εποχή μου στο LNBM, αλλά είναι σίγουρα ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Σίγουρα δεν μπορεί να αναδειχθεί στα εθνικά πρωταθλήματα της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Ισραήλ, ή το VTB, αλλά κατά τη γνώμη μου αμέσως μετά από αυτά τα πρωταθλήματα έρχονται της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας.
Το ρουμανικό πρωτάθλημα είναι καλά οργανωμένο, έχει καλούς προπονητές και αξιόλογους παίκτες. Διαθέτει ένα ζεστό κοινό και γήπεδα όπου σου αρέσει να παίζεις, είτε είστε γηπεδούχος είτε ως φιλοξενούμενος. Είναι ένα ελκυστικό περιβάλλον για παίκτες και προπονητές.
Θέλετε να επιστρέψετε στο Εθνικό Πρωτάθλημα;
Ειλικρινά, θέλω πραγματικά να επιστρέψω στη Ρουμανία. Μετά από πέντε χρόνια, νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει. Νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω πολλά για μια ομάδα σε αυτό το πρωτάθλημα. Επίσης, πιστεύω ότι με βάση τις γνώσεις που έχω συγκεντρώσει θα ήμουν χρήσιμος στο ρουμανικό μπάσκετ.
