Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και εδραιώνεται στο χώρο της καλαθοσφαίρισης, ο θεσμός του Personal Training. Πάντοτε ήμουν της άποψης ότι κάθε καινούργιο στοιχείο, που έρχεται να συμπληρώσει και να υποστηρίξει την αθλητική προσπάθεια, πρέπει να αγκαλιάζεται και να αξιοποιείται από την υπόλοιπη προπονητική κοινότητα.
Το πολύ ευχάριστο στη δική μας περίπτωση, είναι ότι στην πλειοψηφία τους τα κέντρα αυτά διευθύνονται από άτομα με πολύ ψηλό επίπεδο επιστημονικής κατάρτισης. Εκείνο όμως που παρατηρείται, είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία επαφή και συντονισμός μεταξύ των Personal Trainers και των προπονητών.
Είναι ξεκάθαρο ότι μεταξύ τους θα πρέπει να υπάρχει λεπτομερειακή ενημέρωση των προγραμμάτων που ακολουθούν τα παιδιά, ώστε να αποφεύγονται υπερεπιβαρύνσεις που μόνο αρνητικές συνέπειες θα επιφέρουν. Ας μην ξεχνάμε και τον παράγοντα Αθλητικό Σχολείο που με την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, θα έρθει με τη σειρά του να προσθέσει τις δικές του ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Σε εκείνο τον πολύ σημαντικό τομέα που αφορά την προπόνηση ανάπτυξης κάθε μορφής ΔΥΝΑΜΗΣ, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να είμαστε σε θέση να έχουμε απόλυτο έλεγχο των επιβαρύνσεων. Στην ομάδα μου, τον Διγενή, αντιμετωπίσαμε περίπτωση παιδιού 13 μόλις ετών, που την ίδια μέρα είχε κάνει πλειομετρικές-αλτικές ασκήσεις και στις τρεις προπονήσεις που συμμετείχε. Είχε ξεπεράσει δηλαδή στο υπερδιπλάσιο τον αριθμό των αλμάτων που προβλέπεται για την ηλικία του. Όμως ακόμα και η τοποθέτηση αυτή δεν οριοθετεί το πρόβλημα που ίσως να είναι μεγαλύτερο, αφού δεν γνωρίζουμε πόσες φορές πραγματοποιείται ανά εβδομάδα το συγκεκριμένο πρόγραμμα και σε ποια κατηγορία εντάσεων εμπίπτουν τα άλματα.
Αντιλαμβάνεται κανείς την ανάγκη για μια πιο επαγγελματική προσέγγιση του θέματος, κυρίως όσον αφορά το συντονισμό που θα μας δώσει τα απαραίτητα δεδομένα για έλεγχο των επιβαρύνσεων. Υπηρετούμε το ίδιο στρατόπεδο, με τον ίδιο στόχο. Κάθε διαφωνία σεβαστή, καλημέρα σας!
