Ο Νίκος Βαγγέλης στέκεται στην εντυπωσιακή “έκρηξη” του διεθνούς πλέι μέικερ ο οποίος αποδεικνύει πως όταν στηρίζονται τα παιδιά των νεαρών ηλικιών μπορούν να κάνουν… θαύματα
Το ντέρμπι στο Λευκόθεο βάφτηκε αναπόφευκτα… γαλαζοκίτρινο. Ο ΑΠΟΕΛ δεν είχε το παραμικρό περιθώριο να χάσει και το ΠΡΕΠΕΙ, σε συνδυασμό με την επιστροφή του Λάντεν Λούκας, τον εγκλιματισμό του τρομερού Ντεβιον Μπέρι, αλλά και την καθοριστική συμβολή του Πέτρου Παπαμιχαήλ, έφεραν το ροζ φύλλο στο σύνολο του Βασίλη Φραγκιά. Κι εδώ αξίζουν τα εύσημα στην ομάδα της Λευκωσίας, που επιτέλους άλλαξε νοοτροπία φέτος και στήριξε τον προπονητή της στα κακά αποτελέσματα, αντιλαμβανόμενη ότι ξεκίνησε αργά ο προγραμματισμός και υπήρξαν και πολλά προβλήματα τραυματισμών. Ο ΑΠΟΕΛ που άλλαζε τους προπονητές σαν τα… πουκάμισα έχει μπει σε άλλη λογική σε πολλούς τομείς και ο Πέτρος Πάλμας σίγουρα το πιστώνεται.
Όμως, για να μην ξεφύγουμε από το σκοπό μας, αξίζει να επιστρέψουμε πίσω στον τίτλο μας και φυσικά στον Φίλιππο Τίγκα!
Δεν θα ξεχάσω όταν το 2016 ο Γιώργος Παλάλας μου είχε μιλήσει … στάζοντας μέλι για ένα παιδί του Αστέρα Μέσα Γειτονιάς, με τρομερό χειρισμό μπάλας και πλαστικότητα στις κινήσεις του. Ο μικρός τότε Φίλιππος έκανε… πράγματα και θαύματα , ακολούθησε μετά το δρόμο της Ελλάδας και της ΑΕΚ, όπου έμεινε δυστυχώς στάσιμος και φέτος γύρισε στην Κύπρο για το στρατιωτικό και όχι μόνο, αρπάζοντας την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το τεράστιο ταλέντο του.
Καταρχάς αξίζει να αναφερθεί πως παρότι το περιβάλλον του Απόλλωνα πριν τις τελευταίες εξελίξεις δεν ήταν το καλυτερο δυνατό, εν τούτοις η υγεία μεταξύ των παικτών λόγω της προσωπικότητας και του εξαιρετικού χαρακτήρα των Κυπρίων , τον βοήθησε να προσαρμοστεί και να νιώσει άνετα. Μέσα στη χρονιά είδαμε πολλά καλά παιχνίδια του. Ωστόσο, αυτά που έκανε στο Λευκόθεο… δεν υπάρχουν!
Ο γεννημένος το 2002 άσσος έμεινε στο παρκέ για 31 αγωνιστικά λεπτά και με παροιμιώδη αυτοπεποίθηση, σταμάτησε στους 20 πόντους με 4/5 βολές, 8/10 δίποντα κι ακόμη πρόσθεσε στη στατιστική του 3 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 2 κλεψίματα. Τι είπατε..;
Κι επειδή στη ζωή τίποτε δεν είναι τυχαίο , σε αυτό το σημείο αξίζει τον κόπο να πλέξουμε το εγκώμιο -κι ας μην το έχει ανάγκη με όσα έχει πετύχει στην καριέρα του- του σπουδαίου Μάνου Μανουσέλη, ο οποίος σαν μετρ της ανάδειξης ταλαντούχων παιδιών, έδωσε ελευθερία κινήσεων στον Τίγκα και λίγο έλειψε να πάρει ένα τεράστιο διπλό παρότι έπαιξε ξανά με δύο ξένους.
Το πόσο μεγάλο κεφάλαιο είναι ο νεαρός παίκτης , βέβαια, για το κυπριακό μπάσκετ το απέδειξε προηγουμένως ο Λίνος Γαβριήλ, ο οποίος παρακολουθεί χρόνια την εξέλιξη του μικρού και δεν περίμενε την 20αρα του απέναντι στον ΑΠΟΕΛ για να του δώσει από το προηγούμενο κι όλας παράθυρο σημαντικό ρόλο στην Εθνική Ανδρών.
Τα νέα παιδιά με προοπτικές θέλουν στήριξη. Ειδικά όσα αποδεικνύουν ότι προσπαθούν κι έχουν σωστή νοοτροπία. Σίγουρα θα κάνουν τα λάθη τους, θα… φάνε πρώτα τα μούτρα τους και θα τσακωθούν. Αλλά για να μάθουν πρέπει να … πάθουν πρώτα για αυτό και είναι εγκληματικό να βυθίζονται στην άκρη του πάγκου μετά από 2-3 κακές στιγμές. Η κυπριακή καλαθόσφαιρα δεν έχει -ούτε κατά διάνοια- την πολυτέλεια να γυρίσει την πλάτη σε κανένα παιδί με προοπτική. Και τη δεδομένη χρονική στιγμή έχουν αρχίσει και το αντιλαμβάνονται ορισμένα σωματεία. Όταν εξαλειφθούν και οι προπονητές – διαχειριστές που νοιάζονται μόνο για τη λεζάντα τους, όλα θα είναι πολύ καλύτερα.
Πάντως, βλέποντας παιδιά σε τέτοια ηλικία να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, το μυαλό μας πάει πίσω σε… άλλες εποχές. Μπορεί κάποιοι να αντιδρούν στη μείωση των ξένων, αρχικά κι ο υπογράφων το είχε κάνει, όμως, εν τέλει το μέτρο αυτό είναι σωστό και θα πρέπει να διατηρηθεί, συνοδεία περισσότερης υπομονής.
