Στο πένθος βυθίστηκε ολόκληρος ο καλαθοσφαιρικός κόσμος της Κύπρου (και όχι μόνο), σαν σήμερα, 8 Ιανουαρίου το 2002. Ο Γιώργος Θυρώτος έφυγε από τη ζωή, αφήνωντας πίσω του μία τεράστια κληρονομιά…
Η καλαθοσφαιρική ΑΕΛ και η κυπριακή καλαθόσφαιρα γενικότερα έγινε φτωχότερη, αφού έχασε τον άνθρωπο που ενσάρκωνε με την μορφή του την ιστορία της. Ο Γιώργος Θυρώτος έφυγε από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία μόλις 48 ετών. Έτσι έχασε η Κύπρος έναν από τους μεγαλύτερους αθλητές που ανέδειξε η ΑΕΛ και έναν από τους σπουδαιότερους καλαθοσφαιριστές στην ιστορία του αθλήματος.
Ο Θυρώτος ήταν ένας άνθρωπος που έδινε και την ψυχή του για την καλαθόσφαιρα πριν και μετά από την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Ως προπονητής έγινε πρόεδρος του Συνδέσμου Προπονητών Καλαθόσφαιρας, ενώ επί των ημερών του δημιουργήθηκε η Σχολή Καλαθόσφαιρας της ΚΟΚ, της οποίας ήταν επίλεκτο διοικητικό στέλεχος.
Ο Γιώργος Θυρώτος ήταν επίσης καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Λύκειο Πέτρου και Παύλου στην Λεμεσό και κάτοχος μεταπτυχιακού στην προπονητική στην Ακαδημία των Σπορ της Αλαμπάμα (Αμερική).
Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1954 και ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ το 1967, όταν σε ηλικία 13 ετών εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της ΑΕΛ και υπό τις οδηγίες του μέντορά του, Μιχαλάκη Νικολαΐδη έξελίχθηκε σε πρώτης κλάσεως καλαθοσφαιριστής και ηγέτης της ΑΕΛ. Έγινε μέλος της ανδρικής ομάδας στα 14 του, βασικός παίκτης στα 15 του και διεθνής στα 16 του. Αρχισε την καριέρα του ως σούτινγκ γκαρντ, αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε εγκεφαλικό και ευφυή πόιντ γκαρντ, από τους κορυφαίους που ανέδειξε ποτέ το κυπριακό μπάσκετ.
Ο Θυρώτος, ήταν αρχηγός της Εθνικής από την επαναδραστηριοποίησή της (στα μέσα της δεκαετίας του ’70) ως τη στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια του, το 1987. Πρόλαβε να ηγηθεί της κυπριακής αντιπροσωπευτικής ομάδας στις πρώτες συμμετοχές της σε Ευρωμπάσκετ (προκριματική φάση) και να φορέσει στο στήθος το χρυσό μετάλλιο των ΑΜΚΕ, το 1985. Κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει τα δάκρυα που αυλάκωσαν το πρόσωπό του όταν πρώτος (ως αρχηγός) πάτησε το ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους ΑΜΚΕ του 1985, στην απονομή των μεταλλίων.
Ως καλαθοσφαιριστής κατέκτησε 7 Πρωταθλήματα (1974, 1978, 1980, 1982, 1983, 1985, 1987) και 5 Κύπελλα (1978, 1980, 1981, 1982, 1985) και 1 Σούπερ Καπ (1985) όλα με την ΑΕΛ. Είχε επίσης ένα χρυσό μετάλλιο στους ΑΜΚΕ του 1985 με την Εθνική. Το 1974 αναδείχθηκε από την Ε.Α.Κ. «Κορυφαίος Κύπριος αθλητής της Χρονιάς» και άλλες τρεις φορές ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως καλύτερος καλαθοσφαιριστής της χρονιάς (1978, 1980, 1981).
Ως προπονητής πήρε ένα Πρωτάθλημα (1988) και ένα Σούπερ Καπ (1988), ενώ κατέκτησε και τρία χάλκινα μετάλλια στους ΑΜΚΕ με την Εθνική Γυναικών (1991, 1993, 1997).
Η ΑΕΛ, τιμώντας τη μνήμη του παίκτη-τοτέμ της, έδωσε το όνομα του στην οδό όπου βρίσκεται το κλειστό γήπεδο της, το οποίο κοσμεί η φανέλα του Θυρώτου, με το Νούμερο 15.
