Ο Νίκος Βαγγέλης εξηγεί γιατί το πρωτάθλημα της ΟΠΑΠ Basket League δεν κατέρρευσε παρά τις κινδυνολογίες με τη μείωση των ξένων.
Καταρχάς, δεν θα ήθελα να παρεξηγηθεί η λέξη «ληστές» στον τίτλο του άρθρου. Πρόκειται για ξεκάθαρη μεταφορά, εξ’ ου και τα εισαγωγικά που την περικλείουν. Επί της ουσίας, όμως, αυτό είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα της νέας εποχής του κυπριακού μπάσκετ και τι εννοούμε με αυτό; Η μείωση των ξένων από πέντε σε τρεις με είχε βρει αρχικά αντίθετο, λόγω του ότι θεωρούσα πως θα είναι δύσκολο για τις ομάδες να το διαχειριστούν. Όμως, τελικά διαψεύστηκα ευχάριστα.
Οι ομάδες δεν μπήκαν στη διαδικασία εξοικονόμησης χρημάτων. Τα μπάτζετ πάνω-κάτω παρέμειναν τα ίδια. Οι μισθοί των Κυπρίων άρχισαν κάπως να ανεβαίνουν, ενώ αυτοί των ξένων αυξήθηκαν, καθώς διαμοιράστηκε η διαφορά των δύο λιγότερων παικτών από το εξωτερικό και δόθηκε έμφαση στην ποιότητα των όσων ήρθαν. Έτσι, ουσιαστικά σχεδόν στην τιμή των 5 ήρθαν 3, που δύσκολα θα έρχονταν με τα περσινά και προπέρσινα χρήματα που μοίραζαν οι ομάδες. Κι αυτό αποτέλεσε την ιδανική αντίδραση. Είδαμε αρκετές εύστοχες επιλογές στην πλειονότητα των σωματείων που κράτησε το επίπεδο σε αξιοπρεπή επίπεδα και παράλληλα επέτρεψε στο ξεπέταγμα κάποιων Κυπρίων, κάτι που ήταν και το βασικότερο ζητούμενο από το νέο μέτρο.
Σίγουρα είδαμε και κακές επιλογές, αλλά αυτό ήταν αναπόφευκτο και συμβαίνει σε όλες τις λίγκες του πλανήτη. Ωστόσο, στην πλειονότητά τους οι Αμερικανοί της πρώτης τη τάξει κατηγορίας του κυπριακού πρωταθλήματος είναι ποιοτικοί και κάνουν τους ντόπιους παίκτες καλύτερους. Εξάλλου, ο ξένος σε μια ομάδα έρχεται για να κάνει τη διαφορά, όχι για να «τρώει» τη θέση ενός local καλαθοσφαιριστή. Με λίγα λόγια, πλέον, ατονεί το φαινόμενο των μετρίων και αμφιβόλου ποιότητας ξένων.
ΥΓ: Σίγουρα, υπάρχουν και παιχνίδια… που δεν βλέπονται, ειδικά όταν τα βασικά ατού των ομάδων βρεθούν σε κακό βράδυ καθώς ελάχιστες ομάδες έχουν βάθος στον πάγκο. Τουλάχιστον, το πρόβλημα πλέον είναι κυρίως ποσοτικό κι όχι τόσο ποιοτικό, κι αυτό θα καλυφθεί σιγά-σιγά με τις ευκαιρίες που δίνονται και θα δοθούν σε ταλέντα από την Κύπρο να βγουν στο προσκήνιο. Η «ψαλίδα» κλείνει, αν και υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα και σίγουρα το μπαλάκι έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό στους Κύπριους παίκτες οι οποίοι θα πρέπει να δώσουν το 100% και να αποδείξουν πως τους αξίζει να είναι πρωταγωνιστές κι όχι κομπάρσοι.
